بسم الله الرحمن الرحیم
آیا غریزه معنوی یا به اصطلاح مسلمانان فطرت ساخته ذهن بشر است؟
آیا میل به صفات نیک مانند راستگویی و بخشش بواسطه بودن در یک محیط مطلوب و بواسطه تجربه و تربیت بوجود آمده؟
کلیات مبحث غریزه معنوی رو در پست پیش عرض کردم. اگر ما قبول داشته باشیم که به غیر از جسم روحی هم وجود داره خود به خود این اعتقاد در ما بوجود میاد که این روح هم احتیاجات و غرایزی داره. بعضی می گویند میل به دوست داشتن راستگویی و... بواسطه بودن در محیط یا بواسطه تجربه بوجود میاد سوالی که اینجا مطرح میشه اینه که آیا یک جنایت کار نمی دونه که جنایت یک عمل ضد انسانیه یا مثلا یک متجاوز چون توی یک محیط خراب بزرگ شده نمی دونسته که تجاوز کار بدیه؟ خب اگر اینجور باشه نه متجاوز و نه جنایتکار تقصیر کار نیستند چون اصلا نمی دونستند که عمل بدی انجام می دهند! ولی اینطور نیست. ما می بینیم که اگر به یه آدمی که در یه محیط خراب زندگی کرده یا خدا رو قبول نداره بگیم که نظرت در مورد تجاوز یا جنایت چیه به شما می گه درسته من خدا رو قبول ندارم ولی به اصول انسانی پای بند هستم. این یعنی یک چیزی در وجود این انسان قرار داره که حتی محیط هم روی اون تاثیر نمی گذاره .
شاید بعضی بپرسند چه طور ممکنه یه چیزی در وجود آدم قرار داشته باشه و از تجربه به دست نیاد! براوتن مثال زدم مثل همون لاک پشتها که بدون هیچ تجربه ای و فقط از روی غریزه به سمت دریا حرکت می کنند. آیا در اینجا ما می تونیم ادعا کنیم لاک پشت قبلا تجربه این کار رو داشته و یا مادرش بهش یاد داده؟! مسلما نه ! پس مشخص شد ممکنه چیزی در ذات جانور از قبول موجود باشه.
این مثال در مورد لاک پشت یک مثال مادی بود میشه با این مثال ثابت کرد که عوامل معنوی هم اینطوری از قبل در وجود آدم قرار داشته و از تجربه بدست نیومده. چون تجارب گاهی ناقص هستند و گاهی بدست میاد یا نمیاد. ولی ما در تمام دنیا شاهدیم که مثلا میل به عشق ورزیدن دارند. اگر عشق ورزیدن از تجربه بدست میومد قاعدتا باید در جاهای مختلف طبق تجربه میلها فرق می کرد یا اصلا در بعضی جاها چنین میلی نبود چون تجربه نشده بود!. ولی ما می بینیم در تمام دنیا و در هر محیطی عشق ورزیدن محترم و یه امر والا ست.
ضمنا بلاخره یه روزی یه آدمی باید عشق ورزی می کرده که تجربه براش حاصل بشه این عشق ورزی از کجا اومده؟ غیر از اینکه یه آدم فقط به غریزه معنویش جواب داده
اگر از دیدگاه ماتریالیستی یا مادی گرایی به مسئله ایثار نگاه کنیم می بینیم که یه کار احمقانه ست و آدم نباید خودش رو برای دیگران فدا کنه؟ ولی آیا غیر اینه که در ذات همه ما فداکاری و ایثار یه امر خوبه
